سلام اینهارو امروز میگم که هیچ وقت یادم نره چه حالی داشتم
ببخشید بابت
اینکه بهت گفتم دوست دارم و بهم گفتی به من این احساس رو نداشته باش
اینکه بهم گفتی چند روز نیا تا حال و احوالت عوض بشه و من اومدم
اینکه گفتی حالا بیا یا من تورو متقاعد میکنم یا تو منو ( دیدم با چشای خودم که چه جوری متقاعدم کردی)
اینکه من به خاطر تو تمام این تغییر ساعت ها تمام این خستگیا تمام این شوخیای مسخره رو از طرف محسن تحمل کردم
اینکه نفهمیدم این روزایی که میام کلاس و اقای محسن خان با ورودشون به کلاس و بعضی وقتها با شوخی های مسخرشون و اون خنده های بیخود شما تمام وقت من و پول پدر من هست که هر جلسه به باد میره
اینکه متوجه نبودم کی بدش میاد من هر روز کلاس بیام و پول بدم , اینکه ساعتهایی که من باید چیز یاد بگیرم به شوخی و خنده های بی موقع تو و محسن تموم شد
اینکه چقدر از ماجرا پرت بودم که فکر میکردم اگه وقتم بعضی وقتها با گفته های محسن میگذره اون که خودش گفت فقط مثل یه برادر دوسش داره نه یشتر
اینکه دیدم و خودم رو به ندیدن زدم شنیدم و خودم رو به کری زدم
اینکه امروز میخوام برم و کلاسمون رو cancel کنم همون عامل خستگی این روزای من همون عامل بهم خوردن حالم از دست خودم و دیگران همون عامل ....
برادر خوبم سلام
از اینکه به کلبه ی من هم یه سری زدید و از اون مهم تر برام نظر فرستادید بی نهایت ممنونم. ولی برادر خوبم من سر دو راهیم. اگه می گم می خوام فراموش کنم به نفع خودشه ولی باز دلم این دست و اون دست میکنه. می دونی عقل خیلی سخت گیره ولی بهترین راهو پیشنهاد میده ولی باز این دل وامونده نمی ذاره درست تصمیم بگیرم. به هر حال من می مونم یه عالمه فکرای جور وا جور. دوباره بهم سر بزنید خوشحال میشم